Mislukken of Miskennen?

Het belangrijkste thema van Edra ligt al snel op tafel: de lat ligt hoog. Te hoog. Het slaat hem dood, hij durft bijna niet eens meer aan dingen te beginnen. Halen zal hij die lat niet, dat weet hij al lang, dus waarom al die moeite doen, waarom die confrontatie  opzoeken? Hij probeert nog om geen mislukkeling te zijn, maar 

---

feitelijk voelt hij zich voortdurend zo. ​

We brengen in beeld wat er allemaal meespeelt, maken een uitstapje naar de bron van zijn hoge lat en onderzoeken hoe het werkt. De flap komt vol te staan aan de hand van  voorbeelden uit zijn alledaagse leven, de sessie vult zich als vanzelf. Het gaat goed!
 
Iets in mij borrelt, onrust welt in mij op. Ik kijk op de klok. De tijd raast. Zijn we aan het doen wat we moeten doen? Ik kijk Edra aan en vraag:
‘Vind je dat het goed gaat, dit gesprek?’
Hij kijkt me aan, verstoord, denkt even na en knikt weifelend. ‘Ja. Ik vind het wel fijn zo…’
‘We hadden een paar dingen afgesproken te doen, dat gaan we niet redden. Wat vind je daar van?’ 
 
Edra valt stil. Hij maakt een paar halve zinnen. Valt weer stil. Kleine beweginkjes in zijn gezicht zie ik. Zijn voet begint licht te wippen in de lucht.
‘Nee,’ zegt hij dan. ‘Nou. Ja. Ik weet het niet. Laten we maar gewoon doorgaan zo. Ja. Ja, het gaat toch goed? Of vind jij van niet?’
Ik slik.
 
‘Is dit wat je kent?’ vraag ik. ‘Het gevoel dat je nu hebt?’
Hij kijkt mij aan. Ik zie dat het hem raakt.
‘Ja, zegt hij en knikt. ‘Dit is het.’ Zijn been stopt met wippen. Zijn gezicht ontspant.
‘Doordat jij die vraag stelt is er ineens een verwachting. Moet ik ergens aan voldoen.’
‘En dan?’ vraag ik.
‘Tja. Dan kan ik dat niet.’
Ik voel de pijn van zijn mislukkeling zijn. We zwijgen.
 
En nu? vraag ik.
‘Ik weet het niet.’
‘wat zou je willen?’
‘Ik weet het niet.’
‘Is dat waar?’
‘Wat bedoel je?’
‘Hoe zou het zijn als je je eens echt afvraagt wat je zelf wilt, nu?
Er valt een lange stilte.
‘Dan word ik bang’, zegt hij dan en kijkt naar de grond. Lang.
 
In het kwartier dat ons rest kijken we naar die angst. En naar het verdriet dat daar onder verscholen ligt. En hoewel dat moeilijk is belanden we weer in een flow. Eenzelfde stroom als net, maar toch anders. Nu zijn de angst en het niet weten onderdeel.  
Eerder sprak ik met het hoofd van Edra, dat probeerde te voldoen aan onuitgesproken verwachtingen. Nu spreek ik met de hele Edra, zoals hij op dit moment is.
 
Helder en daadkrachtig sluit hij de sessie af. Het is genoeg voor vandaag. Over zoveel weken komt hij weer. Ik glimlach. ‘Wat weet je goed wat je wil.’ Hij knikt.

© De Kleine Professor, oktober 2020
 
Disclaimer
De naam van de client in deze tekst is om privacy redenen gefingeerd. De tekst is gebaseerd op een daadwerkelijk gesprek, maar aangepast met het oog op de leesbaarheid.
 
Toelichting
Edra miskent zijn eigen behoefte: hij besteed te weinig aandacht aan wat hij zelf werkelijk wil en nodig heeft. Daar zijn allerlei goede redenen voor, zowel in het verleden als in het nu. Maar feit is, dat hij zich daardoor vaker dan hem lief is laat leiden door externe verwachtingen; van anderen of door hemzelf verzonnen.
Miskenning is een prachtig woord. Mis-kennen. Je weet het wel, maar erkent het niet, of gebruikt het verkeerd, of plaatst het in het verkeerde kader.
Voor mislukken geldt het zelfde: je lukt wel: maar niet in dat wat je van plan was…
 
Zodra Edra contact durft te maken met wat hij wil en nodig heeft komt er een heldere en duidelijke kracht omhoog. Daar is geen sprake van mislukken. Daar is sprake van een enorme flow.  
Wat houdt Edra in stand met de hoge lat die hij zichzelf oplegt?  Zijn eigen mislukken en dus zijn eigen niet hoeven volgen wat voor hem werkelijk van waarde is. En dat is – hoe destructief ook – ergens veilig. Mislukt weet hij wie hij is. Maar wat als hij werkelijk in de flow komt? Edra kent die flow natuurlijk wel. En hij verlangt er hartstochtelijk naar. En zoals vaker; waar we het diepst naar verlangen zijn we ook het meest bang voor.
​Heb jij het lef?