Groeipijn (wat als ik niet meer pas)

Het is tijd om de belofte van mijn ondertitel eens in te lossen; iets over mijzelf te schrijven. Ik ben niet zomaar docent, trainer en coach geworden – ik leg de aandacht graag bij de ander. Maar toen ik eenmaal leerde mijn eigen kwetsbaarheid toe te staan, werd ik aanzienlijk beter in mijn werk. Bij deze.
 
‘Ik noem dat groeipijn’ , zegt de buurvrouw, terwijl ze mijn headset terug op tafel legt, haar baby op de arm. ‘ Fijne headset trouwens, bedankt!’ We glimlachen, herkennen elkaars situatie: werk, kinderen, even dit even dat. Ik zit aan tafel achter de laptop. Het eten staat al vast op het vuur. Heel even valt het stil, ik kijk haar vragend aan.

---

‘Nou, dat je jezelf hoort zeggen: ja het gaat eigenlijk heel goed. En dat dat ook klopt. En dat het toch niet lekker zit. Dat’ Ze heeft scherp geluisterd naar mijn antwoord op haar ‘hoe is het?’
 
Later op de fiets, haastend om op tijd op het schoolplein te zijn, denk ik er nog eens over na: Groeipijn. Wat een mooi woord eigenlijk. Als je groeit, dan is er ook iets wat niet langer past, wat te krap gaat zitten en je beperkt in je bewegingsvrijheid. Ik denk aan hoe een slang uit zijn eigen vel kruipt. En dan aan ‘de oude jas die je aflegt’. Het kost iets om te groeien. Je neemt in je groei ook afscheid, laat iets achter waar je je veilig en thuis bij waande.
 
Het doet zeer wanneer ik constateer dat ik voor de derde keer een overleg mis. Heb ik het dan niet goed opgeschreven? Is het niet aan mij doorgegeven? Ik ken mijzelf zo niet. Ik ben er. Ik kom op tijd. Ik doe mijn werk goed. Zo is het toch? Maar de laatste tijd gaat het anders. Ik mis afspraken, heb mijn werk niet altijd helemaal af zoals ik ooit vond dat moest, ik kom zelfs wel eens te laat. We eten trouwens ook best vaak friet de laatste tijd. En de was puilt uit de wasmand. Wie is die vrouw, vraag ik me af. Die slons, die ongeorganiseerde… stop.
 
Dat weggetje ken ik maar al te goed. Ik weet waar het me brengt.
 
Ben ik OK met deze nieuwe ongeregeldheid, die - als ik er echt naar kijk - best meevalt? Kan ik ook enigszins neutraal kijken naar die nieuwe jas, die nog te nieuw is om al echt lekker te zitten? Ik heb hem zelf uitgekozen… Kan ik blij te zijn met de strakke agenda, die zich nog niet om de nieuwe situatie heeft weten te plooien? Kan ik de volle wasmand zien als het bewijs van mijn ontwikkeling, van de weg naar de nieuwe balans? De kinderen zingen een liedje op de fiets en zeuren om een ijsje. Ze voelen het feilloos wanneer als ik week ben.
 
Vlak voor de deur kom ik de buurvrouw weer tegen. Haar baby ligt in de wagen. Ik kijk even naar hem, zo kalm en tevreden in slaap. Binnen een jaar zal hij in omvang verdubbeld zijn... Ik kijk weer naar de buurvrouw. ‘Koffietje?’
Binnen klap ik de laptop dicht en draai het gasfornuis uit. Het is goed zo. Tijd om te vieren. Vanavond eten we friet.
 
© De Kleine Professor, augustus 2021
Met dank aan De Buurvrouw en De Frietboer.
 
Toelichting:
Vaak vinden we onszelf best OK, maar dan wel onder bepaalde voorwaarden. Ik bijvoorbeeld ben redelijk OK. Tenminste, áls ik op tijd ben, mijn werk goed voorbereid, altijd goed luister, maar ook: áls ik gezond kook voor mijn kinderen, mentaal beschikbaar ben wanneer we samen thuis zijn en ga zo nog maar even door. Als ik voor mezelf een lijst opstel met waar ik allemaal aan moet voldoen om goed genoeg te zijn, moet ik er bijna om lachen. De lijst is lang en bevat bovendien grotendeels onmeetbaar geformuleerde eisen. Belachelijk. Maar minstens even schrijnend eigenlijk. Wanneer ben ik eigenlijk écht OK?
Het voorwaardelijk OK zijn hoort - binnen de Transactionele analyse - in het Miniscript: het innerlijk proces dat zich met regelmaat onbewust of semi-bewust afspeelt in je eigen kop en waardoor de vaak uitkomt bij je 'favoriete' Zie-je-wel. Zie je wel: ik ben geen betrouwbare docent. Daarom werk ik er ook zo hard voor... Zie je wel, ik ben niet echt betrokken als moeder. De Zie je wel brengt je op een plek in jezelf waar je alles behalve OK bent.
 
Het negatief miniscript trekt je een neerwaartse spiraal in. Maar is een uitweg! En natuurlijk lijkt die eenvoudiger dan ze is... Wees je bewust van de voorwaardelijkheid van je OK-zijn en maak een nieuwe keuze. Ik ben OK. Ook als ik een afspraak mis. Ik ben ook OK als ik te laat kom. En bovenal: ik ben ook OK wanneer we vaker dan ooit naar de frietboer gaan.

Miniscript (Taibi Kahler)